Өмнөговь аймгийн нэгэн сумын төвд өрх толгойлсон олон хүүхэдтэй, хүүхэд бүр нь өөр өөр эцэгтэй авгайн тухай гардын.

Хамгийн том марлагар шар охины эцэг нь сумын багын дарга Товуу л гэнэ.

Удаах бор охины эцэг нь зэргэлдээ сумын холбоочин Бямбаа л гэнэ.

Дараах улаан хацарт охины эцэг нь сумын малын эмч Равдан л гэнэ.

4 дэхь хүүхэд бандийн эцэг нь тодорхойгүй л гэнэ

5 дахь хүүхдийн эцэг нь доголон Даш л гэнэ гээд л цуварч өгнө дөө. Тэр эх нь гэж нэлээн явдалтай хаягдаж ханадаггүй авгай байх.

1960-д оны сүүлээр манай нэрт эрдэмтэн Ренчин Ширэндэв нар говийн аймгуудаар явж байгаад нэгэн бөглүү суманд очиж таарсан нэг малчин айлдаа ортол нэг авгай жаал хүү хоёр сууж байнаа. Жаал ярьж хөөрч байгаад энэ хүүхэд танай хүүхэд үү гэтэл өө манай ач хүү бөгөөд нөхрийн маань дүү байгаам маа гэсэн байдаг.

Тэгтэл саахалтын зайтай 2 айл 2 авгай 1 1 хүүтэй байжээ. Тэгээд 2 хүү нь зөрөөд бие биенийхээ эхтэй суугаад нэг нь хүүхэдтэй болж тэр хүүхэд нь манай эрдэмтдийн орсон айлын ач хүү нь ч мөн нөхрийн нь дүү ч мөн болж таарч байгаам. Энэ мэт жишээ бодит амьдрал хүн ам цөөн говь нутагт одоо ч нийтлэг бий дээ.

Энэ нь монголчуудын дунд ялангуяа хөдөөгүүр адилхан адилхан нэг хэвэнд цутгасан юм шиг гүзээ унжуулсан майга намхандуу шар бор царайтай цэхийсэн ногоон нүдтэй дүлзэн охид хүүхнүүд их байдаг нь манайханы цус ойртолт гамшигийн хэмжээнд тулж ирсэний бодит жишээ юм даа.

Харин унаган хотын иргэдийн хувьд одооны залуус хүүхнүүд нь хаа очиж аль ч талаараа тэднээсээ илүү байхым даа, Хүн ам олонтой бусад улсуудын хувьд бол спортоор урлагаар гээд л сайхан сайхан бие хаатай жавхаатай хүүхнүүд залуустай шаал өөр шүү дээ. Хойшоогоо Москва Киев Софи гээд олон том жижиг хотоор явж байсан сайхан хүүхнүүд маш олон л байдын байна лээ. Харин манайхны хувьд удмын сан гений тал дээр улсаас анхаарах цаг иржээ…